Ik heb medelijden met jullie.
Jullie zouden ons zo graag willen begrijpen.
Waarom, waarom, waarom?
Spaar me jullie begrip. Ik kots erop. Begrip beperkt, onbegrip geeft onbeperkte vrijheid.
Je kunt psychologen, psychiaters en deskundigen op ons afsturen, maar dat helpt niets.
Voor 100 roebel per uur hoor je dan waarschijnlijk dat we een moeilijke jeugd gehad hebben. Gescheiden ouders, ontworteling, huiselijk geweld, identiteitsproblemen, wraakzucht,… dat soort dingen.
Allemaal zonde van het geld. Jullie zullen ons nooit begrijpen.
De volgende bom is voor mij. Ik zal hem met plezier gooien.
Ik zal ze doden, allemaal. Heerlijk.
Ik ben niet bang van de dood. Ik verlang ernaar.
Ieder mens is zwanger van de dood. En ik ben hoogzwanger. Ik geniet ervan.
Door jullie wil ik alleen maar gehaat worden. Geef je liefde maar aan een ander: aan je partner, je ouders, je kinderen. Mijn liefde is van een andere orde.
Aldus sprak de Russische terroriste Dora haar laatste woorden.
Dora is één van de personages in het toneelstuk De Liefde van een Terrorist dat ik in 2006 heb geschreven voor toneelgroep De Spelers. Het is een collage van scenes uit ‘De Rechtvaardigen’ (Les Justes) van Albert Camus en nieuwe, in reactie daarop door mij geschreven scenes. De scenes van Camus spelen in Rusland, aan het begin van de vorige eeuw, de scenes van mij in het hier en nu in Nederland.
Deze blog plaatste ik naar aanleiding van de zelfmoordaanslagen gisteren in de metro van Moskou. De gehele tekst van De Liefde van een Terrorist is als pdf bij mij verkrijgbaar.
Ewoud Butter 