Neemt de acceptatie van homo’s toe en het antihomogeweld af?

Tolerantie ten opzichte van homo- en biseksualiteit wordt als een Nederlandse kernwaarde beschouwd. Nieuwkomers krijgen te horen dat het accepteren van lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen en transgenders (LHBT’s) een wezenlijk onderdeel is van de Nederlandse identiteit.

Maar hoe verdraagzaam zijn we eigenlijk ten opzichte van LHBT’s? En in hoeverre is er sprake van verschil van acceptatie van hen door verschillende herkomstgroepen? Op verzoek van het Kennisplatform Integratie en Samenleving schreef ik een factcheck.

Hierin concludeer ik onder andere dat Nederland het in vergelijking met andere Europese landen het goed doet als het gaat om acceptatie van LHBT’s. Er zijn wel verschillen per groep. Over het algemeen denken vrouwen positiever over homoseksualiteit dan mannen, jongeren positiever dan ouderen, hogeropgeleiden positiever dan lageropgeleiden, religieuze personen negatiever dan zij die geen religie hebben en bewoners van stedelijke gebieden positiever dan bewoners op het platteland.

In het maatschappelijk debat gaat het vaak over acceptatie van LHBT’s onder Nederlanders met een migratieachtergrond. Daar ligt de acceptatie, zeker onder Turkse en Marokkaanse Nederlanders, lager dan onder autochtone Nederlanders, maar vaak weer iets hoger dan in bijvoorbeeld Oost-Europese landen. Voor een minder tolerante houding tegenover homo’s lijkt de etnische achtergrond geen belangrijke factor, maar een lagere opleiding en een sterkere religiositeit wel.

Hoewel de meeste Nederlanders verklaren homoseksualiteit te accepteren, blijken ze in de praktijk moeite te hebben met homoseksuele uitingen. Hun tolerantie gaat in de praktijk gepaard met traditionele gendernormen. Dit kan leiden tot subtiele en minder subtiele vormen van uitsluiting van bijvoorbeeld “vrouwelijke” homo’s, “mannelijke” lesbo’s en anderen die niet aan deze normen kunnen of willen voldoen.

Er vindt veel geweld plaats tegen LHBT’s  ‘Homo’ is nog steeds een populair scheldwoord en LHBT’s zijn zich niet veiliger gaan voelen. Er wordt de laatste jaren vaker melding gemaakt van geweld tegen LHBT’s, maar of er ook sprake is van een toename van anti-LHBT-geweld valt niet hard te concluderen.

Er is onder de slachtoffers en de daders sprake van een oververtegenwoordiging van vooral Marokkaanse en in mindere mate Turkse Nederlanders. In absolute zin zijn de daders en slachtoffers van geweld tegen LHBT’s vooral mensen met een Nederlandse achtergrond. De motieven van de daders zijn, ongeacht hun achtergrond, ongeveer hetzelfde.

Lees de hele factcheck/ factsheet op de website van het Kennisplatform Integratie en Samenleving.

Naar aanleiding van deze factcheck verscheen er ook een artikel in Zorg en Welzijn.