Asscher heeft een lastige en zware portefeuille met veel en pittige problemen. Laat hij zijn talenten besteden aan het oplossen van die problemen en niet aan symbolische voorstellen als een ridicuul participatiecontract.
Eerder deze maand sloot het kabinet Rutte -Asscher een woonakkoord. Dit akkoord werd gesloten met D66 en de conservatieve christenbroeders van de ChristenUnie en de SGP.
Die twee laatste partijen, goed voor zo’n half miljoen stemmers, zijn tegen het homohuwelijk. Net als een deel van de CDA-achterban trouwens.
De SGP is ook tegen de ‘homoseksuele praktijk’ (lees: seks] want die is ‘tegennatuurlijk’ en ‘zondig,’ ook is de SGP tegenstander van vrouwen in politieke functies en wijst de partij publieke uitingen van niet-christelijke godsdiensten af.
Voor Rutte en Asscher waren deze opvattingen geen bezwaar om tot een akkoordje te komen. En waarom ook? De aanhangers van de SGP, de ChristenUnie kunnen moeilijk tot het progressieve deel der natie gerekend worden, maar ze zijn democratisch gekozen, hebben een rijke traditie in de Nederlandse politiek en vertegenwoordigen net zo goed Nederlanders als de progressieve en liberale partijen.
Progressief en tolerant Nederland
Het zou trouwens ook flauw zijn om homofobie en vrouwonvriendelijkheid alleen aan christenen toe te schrijven. Intolerantie is wijd verspreid.
Bezoek bijvoorbeeld eens een gemiddelde middelbare school waar ‘homo’ nog vaak een scheldwoord is of ga op een zondag naar een voetbalstadion en beluister de spreekkoren over joden, homo’s en moslims of de oerwoudgeluiden wanneer een donkere speler aan de bal is.
Het is allemaal weinig tolerant, maar ook heel Nederlands.
Ach, en als het om de positie van de vrouw gaat. Die is natuurlijk flink verbeterd, maar het blijft toch pijnlijk dat terwijl (streng) islamitische landen als Turkije en Pakistan al lang hun eerste vrouwelijke premier hebben gehad, partijen als VVD, PvdA, CDA, CU, PVV en uiteraard de SGP nog steeds op hun eerste vrouwelijke lijsttrekker wachten. Alleen het piepkleine GroenLinks heeft een rijke traditie als het om vrouwelijke lijsttrekkers gaat. Vooruit, D66 en de PvdD hebben ook een vrouwelijke leider (gehad) en de PvdA heeft al jaren haar emancipatieschaamlap: de traditionele excuus-Truus op nummer 2.
Huiselijk geweld komt nog op grote schaal voor, vrouwen zijn in Nederland nog steeds weinig te vinden in topfuncties en worden slechter beloond. Kortom, de vrouwenemancipatie is in Nederland nog lang niet voltooid.
En dan hebben we nog niet gehad over ons verleden als slavenhandelaars, kolonialen en uitvinders van de term apartheid. De meeste Nederlanders werden pas na de oorlog lid van het verzet en dan hebben we ook nog Zwarte Piet, geweld tegen joden en moslims, discriminatie die op grote schaal……
Ho, stop, straks krijg ik nog het verwijt dat ik lijd aan oikofobie, de ‘weg-met-ons mentaliteit’ of beland ik op een lijst van landverraders of moet ik dood. Lang leve de vrijheid van meningsuiting, maar niet te kritisch worden. Het is beter te vergeten.
Wij zijn namelijk vooral zo lekker progressief. Zeker in vergelijking met die achterlijke allochtonen, vooral de moslims dan.
Allochtonen en moslims
Natuurlijk, er zijn gelukkig ook ‘liberale moslims’ en er zijn zelfs een aantal moslims en ex-moslims die (bijna) net zo progressief zijn als wij. Dat zijn onze lieve knuffelallochtonen. Maar dat zijn er nog veel te weinig: een (groot) deel van de moslims heeft opvattingen over homoseksualiteit en man-vrouw verhoudingen die, ja dat kan, nog een tikkeltje conservatiever zijn dan die van onze christelijke broeders. Dat mag, vrijheid van meningsuiting, maar het wordt onwenselijk wanneer het leidt tot gedrag als uitsluiting, achterstelling, verstoting, achterlating, verminking en zelfs (huiselijk) geweld en eerwraak.
En dat zijn reeele problemen (dat meen ik, voordat ik het verwijt krijg een probleemontkenner of een dhimmi te zijn).
Hoe kunnen we dat veranderen? Dat is best lastig. Die analfabete gastarbeiders hebben we destijds namelijk niet naar Nederland gehaald omdat ze zo ontzettend progressieve opvattingen hadden over het homohuwelijk.
Gelukkig heeft het kabinet de oplossing gevonden: een participatiecontract. Het doet erg denken aan het assimilatiecontract van Wilders, maar dan toch een stuk vriendelijker. Iedereen uit een ander land die in een Nederlandse gemeente komt wonen, moet zo’n contract tekenen. Dan worden immigranten zich volgens het kabinet beter bewust worden van de normen en waarden die gelden in het land waar zij wonen en werken. ‘Dat we hier anders aankijken tegen homoseksuelen, joden en vrouwen’, liet vice-premier Asscher weten. Yeah, heel anders!
Hypocrisie
De minister begeeft zich op een glibberig pad. Hypocrisie en dubbele standaards liggen als snel op de loer.
“We moeten duidelijker maken wat dit land zo geweldig maakt: de vrijheid jezelf te zijn”, aldus de minister die tegelijkertijd toch vooral lijkt te willen bereiken dat migranten net als wij worden.
In ons land is volgens de minister sprake van individuele vrijheid; onduidelijk blijft waarom hij migranten dan als een groep aanspreekt.
‘We moeten de norm stellen’ stelde de minister stoer in de Volkskrant. Binnenkort zit hij weer om de tafel met de broeders van SGP om een nieuw akkoordje te sluiten.
Symboolpolitiek
Asscher wil het contract zo dwingend mogelijk maken en zoekt uit wat juridisch mogelijk is. Deskundigen laten vandaag in de Volkskrant weten dat het participatiecontract juridisch onhaalbaar is.
Je kunt je daarnaast afvragen wat de meerwaarde is: gaan mensen door het ondertekenen van een contract anders denken? Nee dus, anders hadden we die participatiecontracten ook aan SGP’ers en voetbalsupporters kunnen voorleggen. En bovendien hebben we in Nederland gelukkig de vrijheid van meningsuiting, ook als het om onwelvallige meningen gaat.
En die normen waar Asscher het over heeft? Die hebben we in Nederland wettelijk vastgelegd, zodat mensen die deze wetten overtreden voor de rechter kunnen worden gesleept.
Asscher heeft een lastige en zware portefeuille. Zijn Agenda Integratie bevat verschillende voorstellen om discriminatie, criminaliteit, huwelijksdwang en achterstanden in het onderwijs en op de arbeidsmarkt tegen te gaan. Laat Asscher, waarvan ik hoge verwachtingen heb, daar dan zijn energie in steken en niet in symbolische maatregelen. Asscher kan zo veel beter.
Dit artikel verscheen eerder op Republiek Allochtonië en op joop.nl.
Ewoud Butter 