Happiness (1988) van Todd Solonz behoort wat mij betreft tot de mooiste films allertijden. Het is bij uitstek een film om te ‘grimlachen’. De film is een gitzwarte komedieover driezussen: de oudste is getrouwd met een pedofiele psychiater die zichvergrijpt aan een vriendje van zijn zoontje, de middelste iseen schrijfster die zichzelf “nep” vindt omdat ze nog nooit verkracht is en de jongste was altijd al gedoemd te mislukken.
De twee scenes hieronder komen uit de film; ze zijn briljant geschreven en er wordt erg goed geacteerd. In de eerste scene, tevens de openingsscene van de film, maakt de jongste zus het uit met haar vriendje. De scene is pijnlijk, maar ook komisch.
In de tweede scene, ergens aan het eind van de film, vraagt het zoontje van de pedofiele psychiater wat zijn vader met zijn vriendjes heeft gedaan. Een gouden regel in film, toneel en literatuur is dat een scene veel spanning kan krijgen door de subtekst; dat is de impliciete betekenis van een geschreven ofgesproken tekst. Niet de letterlijke tekst is belangrijk, maar wat uit de teksten het spel kan worden opgemaakt. Dit betekent dat teksten vaak niet al te expliciet worden geschreven. In dit geval heeft de schrijver ervoor gekozen het zoontje juist wel direct en expliciet te laten vragen naar hetgeen je als kijker misschien niet eens zou willen weten. Het maakt de scene heel spannend, heel naar, maar ook heel mooi.
Ik kan deze scene niet embedden, wel linken: op dit filmpje staan drie dialogen over seks tussen vader en zoon uit Happiness. Tijdens de eerste twee weet de zoon nog niet dat zijn vader pedofiel is.
Kijk hier
Ewoud Butter 