‘Ik wil later juf worden’, maar dan wel een juf die geen geschiedenis geeft,’ zei Marijn, mijn oudste dochter (net 11 jaar) gisteren stellig.
‘Hoezo?’, vroeg ik.
‘Ik ben… allergisch voor geschiedenis.’
‘Allergisch voor geschiedenis? Krijg je er bultjes van?’ Ik keek haar onderzoekend aan.
‘Nee, ik word er altijd zo verdrietig van.’
‘Maar, geschiedenis is het mooiste vak dat er is’, probeerde ik nog. ‘Het zijn altijd spannende verhalen. Het gaat over neanderthalers, koningen, prinsen, ridders, kunstenaars,…’
‘Geschiedenis gaat altijd over dode mensen. En daar kan ik niet tegen.’
Ik had even geen antwoord meer.
’s Middags probeerde ik op een andere manier te laten zien hoe leuk geschiedenis kan zijn. Ik zette een aflevering van Robin Hood op. Jente (7), de jongste, vond het prachtig. Al snel stond ze op de bank te zwaaien met een zwaard en schoot ze met haar pijl en boog de gemene landheer neer.
Marijn vond het vechten niets. Zij was meer geïnteresseerd in de vraag of Robin nog een relatie zou krijgen met Lady Marion.
‘Leuk hè?’ vroeg ik halverwege.
‘Ja’, zeiden ze in koor.
‘Dit is ook geschiedenis hoor.’ In gedachten was ik al aan het denken over een volgende historische film. Zwartboek is nog wat te heftig, oorlogswinter misschien ook.
Een paar keer dreigde m’n oudste dochter af te haken, bijvoorbeeld wanneer er weer iemand opgehangen dreigde te worden. Gelukkig zorgden Robin en zijn kornuiten steeds weer voor een miraculeuze ontsnapping.
Totdat één van de beste vrienden van Robin werd neergestoken en overleed. Marijn draaide zich om. Ze wilde niet meer kijken.
‘Zie je wel’, zei ze. ‘Geschiedenis gaat altijd over dode mensen.’
’s Avonds keek ik naar het nieuws en zag beelden uit Gaza. Niet alleen geschiedenis gaat over dode mensen.
Ewoud Butter 
Bij de tweede film van Star Wars was ik vergeten dat Anakin daar gruwelijk verbrand en uiteindelijk in Darth Vader met de hijghelm zal veranderen. Onze jochies raken van aliens die vechten niet overstuur, dus die mogen wel kijken (van sommige Alle Leeftijden films krijgen ze wel nachtmerries, de leeftijdsindeling is voor ons geen goede leidraad). Maar dit was toch een te gruwelijke scene voor ze vond eigenlijk, dus toen hij opdook schrok ik er zelf van.
Van de scene kregen ze het alledrie niet koud of warm, maar de middelste was ’s avonds wel bang om te slapen. “Pappa”, fluisterde hij angstig in de nek van zijn vader, “pappa, hoe kan dat nu dat je eerst goed bent en dan zo slecht wordt”? “Kan dat met jou ook gebeuren, pappa?”
Soms pikken ze meer op dan je je realiseert.
LikeLike
verbrandt of verbrand raakt, ik kon blijkbaar niet kiezen… en de scene vond IK eigenlijk te gruwelijk. Zucht 😉
LikeLike
Voor onze kinderen zijn die leeftijdsindicatoren voor films ook absoluut onbetrouwbaar. Voor mij ook trouwens 😉
Zelf merk ik dat ik steeds sentimenteler reageer op films. Terwijl de kinderen onberoerd kijken, heb ik soms bij de grootste baggerfilms moeite om opkomende tranen te onderdukken.
LikeLike
Herkenbaar. Erg he? 😉
LikeLike