Vrouwenrimpels

‘Shit!’ roept Elsa. Ze kijkt aandachtig naar zichzelf in de spiegel in de badkamer. Ties reageert niet. Hij poetst zijn tanden met zijn nieuwe elektrische tandenborstel en wacht op het piepje dat na twee minuten moet klinken.
‘Ties!’Elsa schreeuwt nu zo hard dat Ties wel moet reageren. Hij zet zijn tandenborstel uit en kijkt haar aan.
‘Wat is er lieverd?’
‘Wéér een rimpel.’
‘Waar dan?’
‘Hier. Kijk!’ Elsa wijst naar een rimpel vlak naast haar oog.
‘Een lachrimpel’ zegt Ties troostend. Hij kust haar zacht in haar nek.
‘Nee, schat, dit is pure ouderdom. Dit verdwijnt niet meer. Nooit meer.’
‘Misschien met een zalfje?’
‘Ook niet. Ik word nu echt een oud wijf.’ Elsa kijkt Ties nu indringend aan. Ze zucht. ‘Voor je het weet zit ik in de overgang.’
‘Dat heeft ook z’n voordelen.’
‘Je weet niet waar je het over hebt. Alles wordt anders na de overgang. Sommige vrouwen veranderen zelfs van karakter. Na je 45e kun je niet meer het schattige vrouwtje uithangen. Dat is pathetisch. Dan wordt je uiterlijk steeds minder belangrijk en gaat het steeds meer om je kwaliteiten.’
‘Dan hoef jij je toch geen zorgen te maken?’
Elsa reageert niet. Ze draait zich weer naar de spiegel en duwt met haar vingertoppen haar hoofdhuid naar achteren. ‘Misschien moet ik m’n gezicht laten liften. Kijk. Ik heb nu veel minder rimpels.’
‘Ik vind het geen gezicht,’ bromt Ties.
‘Botox dan?’ vraagt Elsa terwijl ze haar wangen opblaast.
‘Nee, geen Botox. Dat past niet bij je. Dat is zo nep.’
‘Die rimpels zijn niet nep.’
‘Net als jij.’
‘Vind je me ook mooi …?’
‘Met rimpels? Ja, jij hebt de mooiste rimpels van de heeeele wereld.’
Elsa glimlacht. Ze streelt Ties over zijn ongeschoren wang. ‘Kom, we gaan naar bed.’