‘Peer van den Bakker’ is voorzitter van het CDA geworden

Vandaag is Peter van Heeswijk voorzitter geworden van het CDA. In het Brabantse Luyksgestel, het dorp waar hij vandaan komt, werd hij ‘Peer van den Bakker’ genoemd. Alle Van Heeswijks heetten namelijk ‘Van den Bakker’, omdat het de familie was die al decennia de plaatselijke bakkerij runde.

Het beroemdste lid van de familie was ‘Anna van den Bakker’, de lieve winkelbediende die de centen, hardop tellend, één voor één op de toonbank legde. Anna was dik, bewoog moeizaam en droeg altijd rokken. De jongens in het dorp lieten haar graag wat centen oprapen, zodat ze ondertussen onder haar rokken konden kijken. Toen het leven te zwaar werd voor Anna, verdronk zij zichzelf in het Zwart Ven, de ondiepe plas waarop het hele dorp tijdens koude winters schaatste.

Toen mijn ouders in 1974 naar het katholieke Luyksgestel verhuisden, stuurden ze mij naar de plaatselijke lagere school. Ik kwam daar terecht op één van de laatste jongensscholen van Nederland, basisschool De Klepper.

Nou was de jongensschool een stuk leuker dan de meisjesschool, die werd gerund door strenge zusters als Maria Magdalena en zuster Floribertha. Het hoofd van onze school,  ‘mister’ Van Veldhoven, was ook streng, maar wel veel moderner.

Op de jongensschool was er -zeker voor die tijd – veel aandacht voor  cultuur en politiek.

Dat waren meestal de spreekwoordelijke paerlen voor de zwijnen. Onze klas werd namelijk gedomineerd door een groepje boerenzonen, die als favoriete sport naast crossen het Martelen der Katten hadden. Berucht waren de tweelingbroeders G. die vol trots vertelden hoe ze poezen in de draaibank molesteerden. Het was in een tijd dat Marianne Thieme (1972) nog in de luiers liep. Tijdens de les seksuele voorlichting stelde een van de gebroeders G. de hilarische vraag: ‘Mister, hoe lang, moet ik hem erin houden?’

Dat ik wel interesse had voor politiek deed mister Van Veldhoven, zelf een fanatieke CDA’er groot plezier. Ik deed hem denken aan Peer van de Bakker, die drie jaar eerder van school was gegaan. Peer was een geïnteresseerde jongen, die het ook leuk vond om over politiek te discussiëren. Alleen had Peer er wel meer van begrepen dan ik. Hij was namelijk net als de mister ook voor het CDA en ik was links. Dat kwam vast door mijn ouders, dacht de mister. Wij waren ‘butendeurps’, import en daarom ‘een bietje oarig’ (raar).

Toen ik in de zesde de CITO-toets moest doen, kwam mister Van Veldhoven weer met Peer van den Bakker op de proppen. Peer had namelijk de hoogste score uit de schoolhistorie en ik zou hem misschien kunnen overtreffen. Op de dag van de uitslag was ik schoolziek van de zenuwen, maar uiteindelijk werd mij door de mister de score niet in cijfers
meegedeeld, maar in vergelijking met Peer van den Bakker: “Ge het krek (precies) dezelfde uitslag.”

Na de lagere school was Peer naar het Rythoviuscollege in Eersel gegaan en ging ik naar het Hertog Jan in Valkenswaard. Ik zag hem zelden. Soms als hij hielp in de bakkerij.

Na de middelbare school koos ik voor de studie politicologie. ‘Krek hetzelfde als Peer
van den Bakker’, zei de mister me toen ik hem tegen kwam. Peer was alleen naar het katholieke Nijmegen gegaan en ik ging naar het goddeloze Amsterdam.

Peer keerde tijdens zijn studie vaak terug naar Luyksgestel om in de zaak te helpen en maakte later van het familiebedrijfje een klein bakkerij-imperium met verschillende vestigingen in De Kempen. De Van Heeswijks stonden niet alleen bekend om hun brede assortiment, maar ook doordat ze vriendelijk en maatschappelijk betrokken waren.

Ik ben al twintig jaar niet meer in Luyksgestel geweest en moet nog maar zelden aan het dorp en Peer van den Bakker denken. Vandaag moest ik weer aan hem denken: het CDA heeft een nieuwe voorzitter, het is Peer van den Bakker. Van harte!